Սիրով ձեզ ենք ներկայացնում մեծն Մարտիրոս Սարյանի ասույթներից. 

1. Արվեստը պետք է կյանքի, պայքարի կոչի մարդուն, հավերժական, համամարդկային թեմաներով հաղորդի նրան հույս ու հավատ, այլ ոչ թե ճնշի ողբերգական թեմաների նկարագրությամբ:
2. Ստեղծագործական ոգևորությունըաշխատանքի ընթացքում է առաջանում ճիշտ այնպես, ինչպես և հուսահատությունը։ 
3. Վարպետության բարձունքներին հասնելու համար պետք է զարգացնել միտքը, հասու լինել մարդկային մշակույթին: Եվ, գլխավորը, միշտ քաղաքացի լինել: Միշտ հիշել, որ արվեստագետի կյանքն անբաժան է ժամանակից, իր ժողովրդի կյանքից:
4. Մարդուն ծնում է իր ժամանակը։ Դա ճի՛շտ է, ուրիշ կերպ չի լինում։ Բայց ծնվում են մարդիկ, իհարկե շատ հազվադեպ, որոնք շատ ավելի մեծ են, քան իրենց ժամանակը։
5. Արվեստի հարուցած հրճվանքը մշտական է, նա միշտ ընկերակցում է մարդուն, դարձնում նրան ավելի հզոր և ընդունակ: Լինելով մարդկային հոգու ամենաբարձր դրսևորումներից մեկը` արվեստը վերածվում է կայուն անհրաժեշտության, որը մենք անվանում ենք կուլտուրա:
6. Ես համոզված եմ, որ առանց հողի արվեստագետ չի եղել։ Հողի սիրտը գտնվում է մարդու սրտի մեջ։ Ամեն ինչ սրտից է բխում, ամեն ինչ սրտով է սկսվում։
7. Ինչպես ինքը` կյանքը, արվեստն էլ մշտական շարժում է: Նրա լեզուն փոխվում է, ձևերը մահանում են՝ իրենց տեղը զիջելով նորերին: Այդ պրոցեսը երբեմն անցնում է հիվանդագին ու բարդ պայմաններում, և իսկական նորարարությունը, ինչպես խխունջները` նավին, կպչում է պատահական, ոչ էական, երբեմն էլ պարզապես վնասակար շատ բան: Ժամանակը, պատմությունը, վերջիվերջո, ցրում են այն ամենը, ինչ անիսկական է, կեղծ է:
8. Հողը մի կենդանի էակ է, նա ունի իր հոգին։Առանց հայրենիքի, առանց հարազատ հողի հետ սերտ կապի, մարդ չի կարող գտնել իրեն, իր հոգին:
9. Որքան մարդ հարազատ մնա իր մեջ ապրող բնությանը, այնքան համոզիչ ու հուզիչ կհնչի նրա արվեստը:
10. Բնության ամենահրաշալի ստեղծագործությունը մարդն է։ Մարդն ինքը բնություն է։ Միայն մարդու միջոցով է բնությունը ճանաչում իրեն։
    Դա մարդու մեծագույն երջանկությունն է։ Հսկայական, անվերջ բնություն և փոքրիկ մի արարած, որն իր մեջ կրում է այդ անսահման մեծությունը։
11. Բնությունը ստեղծում է մարդուն, որպեսզի մարդու միջոցով տեսնի իրեն, սքանչանա իրենով։ Մարդը բնություն է, բնությունը՝ մարդ։ Մահ գոյություն չունի։
12. Ողջ մնացած ժողովուրդը հոգևոր միասնությամբ ցանկանում էր փարատել իր ծանր ողբերգությունը:
13. Մեր ժողովուրդը հաստատել է Երկրագնդի մեծ օրենքը՝ միշտ արևի հետ մնալու օրենքը:
14. Տիգրանից հետո չորս կողմից (մեզ) սեղմել են: Դե մենք էլ աճել-բարձրացել ենք դեպի վե՛ր, դեպի լույսը…:
15. Մարդ ինքը պիտի սովորի, պիտի տեսնի, ճանաչի, սիրի, տեսնի իրեն ու անկեղծ լինի։ Իսկ սովորել պետք է բնությունից։ Նրանից մեծ ուսուցիչ չկա։
16. Արվեստում սեփական խոսք ասել ի վիճակի են ոչ բոլորը. դա կախված է տաղանդի աստիճանից և աշխատանքից, ստեղծագործության մեջ ներդրվող ամենօրյա աշխատանքից:
17. Անհնար է սարը տեսնել՝ կանգնելով նրա կողքին:
18. Ուրիշ հավատ ու սեր ես չեմ ունեցել։ Սիրել եմ, անկեղծ եմ սիրել, ինձ տեսել եմ իմ նկարների մեջ։ Իմ տան դուռը միշտ բաց է եղել ու բաց կլինի։ Ես էլ եմ միշտ բաց եղել իմ նկարների պես:
19. Ես չգիտեմ՝ երբ է ծնվել իմ մեջ նկարիչը։ Հնարավոր է այն օրերին, երբ ես լսում էի իմ ծնողների պատմությունները մեր լեռնային կախարդական ծննդավայրի մասին, երբ մանկիկ հասակում վազվզում էի տան շրջակայքով, ուրախանում բազմերանգ թիթեռներով և միջատներով։ Գույն, լույս, երազանք. ահա այն, ինչ ես երազել եմ։
20. Իմ խորին խորհուրդը եղել է իմ սերը դեպի մայր հողն ու ժողովուրդը։ Այդ սերը ես արտահայտել եմ արվեստով, որն իմ հոգին է։ Ուրիշ հավատ ու սեր ես չեմ ունեցել։
21. Ամեն մի իսկական ազգային արվեստագետի ստեղծագործության մեջ պետք է սինթեզված լինեն իր ժամանակաշրջանի համաշխարհային կուլտուրայի առաջադեմ տենդենցները: Սա մեծ արվեստի հիմքն է:
22. Չկան ազնիվ ու ոչ ազնիվ ոճեր: Բոլոր ոճերով էլ ստեղծագործվել են թե՛ գլուխգործոցներ, թե՛ արհեստավորի արտադրանք: Ճիշտ այդպես էլ՝ չկան կարևոր ու երկրորդական ժանրեր:
23. Պետք է նկար ստեղծել և ոչ թե խաբուսիկ բնություն: Բայց, առանց բնության զգացողության ու ուսումնասիրության, նկար չի ստեղծվում:
24. Արվեստը բնության պատճենահանում չէ: Բայց պետք է լինի բնության պես ներդաշնակ ու բնության պես համոզիչ:
25. Այն, ինչ ես հասկանում եմ Տիեզերք-Բնություն ասելով, ինձ համար միաժամանակ նաև էսթետիկական կատարելությունն է, որը ես բնորոշում եմ Ունիվերսալ Գեղեցիկ երկու բառով և որը հենց հավերժական պրոցես ապրող Աբսոլյուտն է:
26. Ցավ չէ, երբ նկարիչը անհաջող կտավ է ստեղծում, բայց դժբախտություն է, երբ նա այդ չի գիտակցում: Սկսվում է նրա անհատականության չեզոքացման կործանարար պրոցեսը:
27. Մենք նոր սերնդին ենք թողնում սերը հայրենիքի նկատմամբ. ի՞նչը կարող է դա ավելի լավ արտահայտել, քանարվեստը։
28. Կյանքը մի կղզի է։ Մարդիկ դուրս են գալիս ծովից, քայլում են այդ կղզիով և դարձյալ մտնում ծով։ Այդ վաղանցիկ կյանքը հավիտենական է, չքնաղ։
29. Զարմանքը հասարակ բան չէ։ Զարմանալու ընդունակությունը բնության կողմից մարդուն տրված մեծագույն պարգևներից է։ Որքան այն պակասում է մարդու մոտ, այնքան աղքատ է նա իր հոգով և այնքան ավելի է նրա մեջ քար անտարբերությունը։ Իսկ անտարբերությունը բթացման առաջին և ամենահիմնական պայմանն է։
30. Արվեստի օրենքները աշխատանքի, փորձի ընթացքում պետք է տրվեն նկարչին, գրողին աննկատելիորեն, բնական մի բյուրեղյա անբռնազբոսությամբ։ Եթե չի տրվում, ուրեմն չի տրվում։ Զոռով (ուղղակի անփոխարինելի խոսք է) ոչինչ անել չի կարելի։
31. Մեծագույն երջանկություն է կարողանալ տեսնել ու զգալ արվեստի գործը, կարողանալ խորանալ մեծ վարպետների ստեղծագործության մեջ։
32. Բոլոր պարագաներում էլ լույսը, գույնը, տոնը, օդը, ձևը, հեռանկարը, պլաստիկան նկարչության հիմնաքարն են կազմում։ Պետք է քրտնաջան ու համբերատարաշխատանքով տիրապետել արվեստի տեխնիկային։ Պետք է լավ դպրոց անցնել։
33. Արվեստը բազմազանություն է սիրում ինչպես պատմական, այնպես էլ ազգային տեսակետներից։ Մարդկության պատմության դինամիկան իր բազմազանության մեջ. ահա համաշխարհային արվեստի բովանդակությունն ու դեմքը։
34. Իր աշխատանքով մարդ պետք է արդարացնի այն շնորհը, որ ստացել է բնությունից։
35. Արվեստը ժամանակի ու պատմության խրոնիկա չէ և ոչ էլ գաղափարների իլյուստրացիա։ Այն հոգեկան մի ակտիվություն է, որ հավերժական բնույթ ունի։

 Սիրով ձեզ ենք ներկայացնում ֆրանսիացի նշանավոր գրող Օնորե դը Բալզակի  ասույթներից. 

1. Մարդու մասին դատելու համար գոնե ծայրահեղ դեպքում պետք է խորամուխ լինել նրա մտքերի, նրա դժբախտությունների, նրա հուզումների մեջ:
2. Որքան էլ հաճելի, գեղարվեստորեն ու հետաքրքիր ձևավորված լինի լապտերը, նախ և առաջ այն պետք է լուսավորի:
3. Իդեալական գեղեցկությունը և ամենահիանալի արտաքինը ոչինչ չարժեն, եթե նրանով ոչ ոք չի հիանում:
4. Վիշտը մեր բոլոր զգացմունքներից ամենակայունն է:
5. Ոչ ոք չի սկսի որոնել թաքնված առաքինությունները:
6. Կասկածել նշանակում է ուժը կորցնել:
7. Հանգամանքները փոփոխական են, սկզբունքները՝ երբեք:
8. Չափն անցնելը չի նշանակում հասնել նպատակին:
9. Զրպարտությունը անտարբեր է ոչնչությունների նկատմամբ:
10. Իսկապես ուժեղ մարդն ընդունում է իր թուլությունները:
11. Խոստովանելով իր թերությունները մարդն ուժեղանում է:
12. Ծիծաղով ուղղում են բարքերը:
13. Ծաղրասերը միշտ մակերեսային էակ է:
14. Լինում են երկու տեսակ հիմարություն՝ սակավախոս և շատախոս:
15. Հասարակական կարծիքը չի հանդուրժում կտրուկ փոփոխություններ:
16. Ճշմարտությունը նման է դառը ըմպելիքի, որը տհաճ համ ունի, բայց դրա փոխարեն վերականգնում է առողջությունը:
17. Անձնապաշտությունը թույն է բարեկամության համար:
18. Ընկերությունըտևում է այնքան ժամանակ, քանի դեռ ամեն մի ընկեր կարծում է, որ ինքը մյուսից մի քիչ ավելի գերադաս է:
19. Սերն իր մեջ միավորում է մարդու բոլոր բարի հատկությունները:
20. Իսկապես մեծ լինելու համար նրա հոգին ու բնավորությունը պետք է հավասար լինեն նրա տաղանդին:
21. Սեփական համոզմունքները չեն կախում պատին:
22. Ես իմ կյանքը ամփոփել եմ ոչ թե սրտումս, որ կարող է փշրվել, ոչ թե զգացմունքներում, որոնք բթանում են, այլ ուղեղումս, որ չի մաշվում և դիմանում է ամեն ինչի:
23. Կյանքի ուժեղ ցնցումներն ապաքինում են մանր սարսափներից:
24. Քաղաքավարությունն ու համեստությունը վկայում են մարդու իսկական կրթվածության մասին:
25. Ցանկացածգիտության բանալին հարցական նշանն է:
26. Կարելի է լինել գիտնական գիտնականների հետ, բայց նկարիչների հետ հարկավոր է լինել բանաստեղծ:
27. Ազգի ապագան մայրերի ձեռքում է:
28. Մոր սիրտն անդունդ է, որի խորքում միշտ ներում կգտնվի:
29. Ոչ ոք չի սիրում կնոջը պատանեկության կամ հասունության, գեղեցկության կամ անճոռնիության, հիմարության կամ խելքի համար: Նրան ինչ-որ բանի համար չեն սիրում, այլ պարզապես սիրում են, ուղղակի սիրում են:
30. Նա, ով կարող է կնոջը կառավարել, կարող է նաև պետություն ղեկավարել:
31. Միայն կնոջ վերջին սերը կարող է համեմատվել տղամարդու առաջին սիրո հետ:
32. Տղամարդը կորցնում է, եթե ոչինչ չի շահում: Կինը շահում է, եթե ոչինչ չի կորցնում:
33. Կինը սիրում է հաղթանակ տանել այն տղամարդու նկատմամբ, որն ուրիշին է պատկանում:
34. Կանանց հատուկ է անհնարինն ապացուցել՝ հնարավորի հիման վրա, և ժխտել ակնհայտը՝ հղում անելով կանխազգացմանը:
35. Անգամ կնոջ ամենաանկեղծ խոստովանությունների մեջ միշտ լռության համար տեղ է մնում:
36. Կինը պետք է պատկանի այն տղամարդուն, որը կլուծի նրա խնդիրները:
37. Սեփական կնոջից սիրուհի սարքել չկարողանալն ապացուցում է միայն ամուսնու անլիարժեքության մասին: Պետք է կարողանալ մի կնոջ մեջ գտնել բոլոր կանանց: Իր քայլվածքով կինն ամեն ինչ կարող է ցույց տալ՝ թույլ չտալով ոչինչ տեսնել:
38. Իր ամուսնու վրա ծիծաղող կինն այլևս չի կարող նրան սիրել:
39. Խանդոտ ամուսինն իրականում ոչ թե իր կնոջ վերաբերյալ կասկածներ ունի, այլ հենց իր:
40. Կինն իր սիրելի ամուսնու դեմքը նույնքան լավ գիտի, որքան նավաստին՝ բաց ծովը:
41. Ամուսնությունը պատերազմ է տղամարդու և կնոջ միջև, հաղթողին ազատություն է բաժին հասնում:
42. Այդպես են ստեղծված տղամարդիկ՝ կարող են դիմակայել ամենախելացի փաստարկներին և չդիմանալ միակ հայացքի:
43. Իր քայլվածքով կինը կարող է ամեն ինչ ցույց տալ՝ թույլ չտալով ոչինչ տեսնել:
44. Մարդու հմտությունների հիմքում ընկած է համբերության ու ժամանակի միասնությունը:
45. Ամեն ինչ գալիս է իր ժամանակին նրանց համար, ովքեր կարողանում են սպասել:
46. Զրպարտությունն անտարբեր է ոչնչությունների նկատմամբ:
47. Երկու կեղծ սրբերի բարեկամությունն ավելի շատ չարիք է գործում, քան տասնյակ սրիկաների բացահայտ թշնամությունը:
48. Մեր խիղճը արդարամիտ դատավոր է, քանի դեռ մենք նրան չենք սպանել:
49. Սերը միակ կիրքն է, որը չի ընդունում ո՛չ անցյալ, ո՛չ էլ ապագա:
50. Երախտագիտությունն ապացուցվում է գործով:
51. Ես մշտապես նկատել եմ, որ զավակներն անձնական մի զգացումի, եսասիրության են վերագրում այն զոհաբերությունները, որ կատարում են իրենց ծնողները:
52. Տղամարդու ամենաուժեղ զենքերից մեկը կնոջը իրենով զբաղեցնելու սարսափելի կարողությունն է, երբ կնոջ՝ բնականից հարաշարժ երևակայությունը վախենում կամ վիրավորվում է հետապնդումից:
53. Մարդու մանկությունից հետո գալիս է սրտի մանկությունը:
54. Ինչպես երջանկությունը, նույնպես և դժբախտությունը մեզ հակում են դեպի երազանքը:
55. Տառապանքները նման են այն զավակներին, որոնք կյանքում անհաջողակ են, բայց մոր սրտին ավելի ուժեղ են կապված, քան բախտավոր հաջողակները:

 Սիրով ձեզ ենք ներկայացնում հայ մեծ բանաստեղծ, արձակագիր, թարգմանիչ, գրական-հասարակական գործիչ, հրապարակախոս, Հայաստանի ԳԱ ակադեմիկոս (1943), ԽՍՀՄ պետական մրցանակի դափնեկիր (1946), ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ (1936-ից) Ավետիք Իսահակյանի իմաստուն մտքերից, արվեստի մասին ասույթներից. 

1. Սիրով չափեցեք, թո՛ղ այն լինի ձեր միակ չափը ամեն բան չափելիս:
2. Ինչ ստեղծվում է աշխարհի վրա, սիրուց է՝ երեխան, գիրքը, երգը, նկարը, քանդակը, շենքը, ամեն ինչ:
3. Կյանքը շոշափելի երազ է, երազը անշոշափելի կյանք:
4. Երազը մեր չխոստովանած, անկեղծ ցանկությունների հայելին է:
5. Քո ամենամռայլ, ամպամած օրը միտքդ բեր, որ ամպերից վերև արև կա:
6. Ամենագեղեցիկ բանն աշխարհում մոր աչքերն են, թեկուզ միայն մայր ունենալու համար արժե աշխարհ գալ:
7. Աշխատանք, սեր, ընկերություն, ողջախոհություն – սրանք միջոցներ են ապրելու համար:
8. Կյանքն իր ծնած պահից գրավ է դրված մահի մոտ:
9. Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է: Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչու է անհնարը՝ անհնար:
10. Ճշմարտությունը ոտքով է գնում, սուտը՝ թևերով:
11. Ժողովրդի սրտի մեջ շատ բան կա, որոնեցեք և կգտնեք:
12. Միտքը մեռցնում է զգացմունքը: Զգացմունքը մեռցնում է միտքը, բայց երբեմն երկուսն եղբայրացած իրար հետ տիեզերքն են գրկում:
13. Հայտնագործությունները երազանքների 9-րդ ալիքն են:
14. Հոգեբանություն չունեցող ուսուցիչը անզեն որսորդի նման է:
15. Պետք է միայն սիրել, խորանալ, տեսնել, զգալև նյութը արվեստի վերածել:
16. Ամեն բան անցնում է իմ սրտի միջով՝ աշխարհը, բոլոր իրերը, հարցերը, դեպքերը, ես անտարբեր չեմ կարող կանգնել աշխարհի առաջ անարձագանք, անանդրադարձ:
17. Մի՛ լինիր կյանքում մեծ ծանրություն, աշխատիր լինել ծանր մեծություն:
18. Ծեր տղամարդը հին գինի է, իսկ ծեր կինը` հին ջուր:
19. Փողը մի օվկիանոս է, որի մեջ խեղդվում են վախը, սերը և պատիվը:
20. Ոգեշնչումը մի հյուր է, որը չի ստիպում այցելել ծույլերին, նա հայտնվում է նրանց մոտ, ովքեր իրեն կանչում են:
21. Ականջի մեկը բարեկամին են տալիս, մեկը թշնամուն:
22. Չկա այլանդակ սեր, ինչպես չկա գեղեցիկ բանտ:
23. Կանանց խոսել սովորեցնելու համար հազար հնարքներ կան, լռեցնելու համար` ոչ մեկը:
24. Թռչունը վանդակում միայն երջանկությունից չէ, որ երգում է: Գուցե դա բնավ էլ երգ չի՞:
25. Խղճի վերքերը երբեք չեն սպիանում:
26. Ամեն ինչ դեղ է և ամեն ինչ թույն: Կարևորը չափն է:
27. Եվ ի՞նչ է փառքը. այսօր քեզ մարդիկ եղջյուրներից վեր կբարձրացնեն, վաղը նույն մարդիկ սմբակների տակ ճմլելու համար քեզ վար կնետեն:
28. Կյանքի սափորը լիքն է աղի ջրով, որ ինչքան խմում ես, այնքան ավելի ծարավանում, այրվելով խմում վերստին և զզվում, բայց բնավ չհագենում:
29. Հայրենքն անմուրհակ պարտատեր է, հայրենասերը՝ կամավոր պարտապան:
30. Գրքեր կան՝ ժողովուրդներ են դաստիարակում, բարձրացնում, կռում նրանց կամքը, պահում-պաշտպանում:
31. Չորս գիրք ունի հայ ժողովուրդը, որ, ինչպես չորս բարձր սյուներ, կրել են հայ ժողովրդի ոգին, նրա պայքարի իմաստը, նրա լավագույն ապագայի տենչանքները, նրա իդեալները. Մովսես Խորենացու «Հայոց պատմությունը», Եղիշեի «Վարդանանց պատերազմը», Նարեկացու խոսքը անմահության և հավերժության հետ և Աբովյանի «Վերքը»։ Այս նվիրական գրքի մեջ հրեղեն լեզվով արտահայտված է մեր ժողովրդի խորագին վիշտը, նրա պայքարը և անշիջանելի պաթոսը:
32. Մայրենի լեզուի բառերը մենք կը զգանք, կ՛ապրինք, իսկ օտար լեզուինը՝ կը հասկնանք, կը սորվինք եւ կը հիշենք…
33. Միժողովուրդ, որ ստեղծել է գրականություն, երբեք չի կորչի:
34. Ժողովրդական երգերը ժողովրդի հոգու, կյանքի, ապրումների հայելին են:
35. Անձնական վշտի և հրճվանքի միջոցով ներկայացնել հավաքականը. ահա՛ արվեստը:
36. Ասում են, թե արվեստը հայրենիք չունի: Այս ճշմարիտ է, սակայն ամեն հայրենիք իր արվեստն ունի. ամեն մի ժողովուրդ՝ իր սեփական, ուրույն արվեստը:
37. Ոճ ունեցող ժողովուրդները չեն մեռնում:
38. Ամեն մի ստեղծագործություն անհատական կնիք ունի. անհատն է, որ մեն-մենակ ստեղծում է, գրում, նկարում, քանդակում, հնարում: Դրա համար էլ երեխա ստեղծելը երկու հայրով չի լինի, այլ մի. երկու հայրով, ինչպես և երկու հեղինակով ստեղծումները վիժում են:
39. Արվեստի հոգին անկեղծությունն է:
40. Արվեստը պիտի արտահայտե արվեստագետի հոգին, իրերի հոգին, մարդու հոգին: Նա պիտի մեկնաբանե պատկերներով` մեր ներաշխարհը: Նա պիտի թարգմանե բնությունը:
41. Նա պետք է տա ո՛չ թե իրականությունը, այլ նրա զգայությունը, զգացումը և պատրանքը:
42. Պատրանք և իրականություն: Արվեստը իրականության պատրանքն է: Օրինակ, Օթելլոն Շեքսպիրի. մենք իլյուզիոնի միջոցով գնում ենք և տեսնում իրականությունը – մարդու հոգին, նախանձ, վրեժ, հուսահատություն, կրքեր:
43. Բնությունը խորհուրդ է, արվեստը` մեկնիչ, մեկնաբան (արվեստագետը, բանաստեղծը):
44. Նկարչությունը թանձրացած, նյութացած, մարմնացած բանաստեղծություն է, իսկ բանաստեղծությունը՝ վերացական, ոգիացած նկարչություն:
45. Բանաստեղծը, արվեստագետը իր սրտի աչքով կտեսնե ու կզգա աշխարհի իրերը, երևույթները, երևույթների հոգին, ներքին, հավերժական անփոփոխ կյանքը:
46. Իդեալը միայն արվեստի մեջ է մարմնանում և երբեք` կյանքում, իրականում: Նա կարող է միայն արվեստի մեջ իրականանալ:
47. Մեծ արվեստագետները մեծ մարգարեներ են:
48. Պիտի խմած լինես ամբողջ կուլտուրան, որ արվեստագետ լինես:
49. Եթե չլիներ արվեստագետի աչքը, մարդիկ շատ բան չէին կարող տեսնել կամ տեսած լինել:
50. Աստվածների ամենամեծ բարիքը, որ տված է մարդկանց, դա չափի զգացումն է (հին հույները):
51. Գեղեցկությունը պետք չէ վերլուծել, տարրալուծել, պետք է ամբողջի մեջ առնել, որովհետև ամբողջն է գեղեցիկ. մանրամասները դավաճանում են:
52. Մարդ ամեն բանի մեջ գեղեցիկն է որոնում, և գեղեցիկն է գտնում. ամեն բանի մեջ գեղեցկություն. վերջիվերջո գեղեցիկն է լինելու մեր կրոնը: Գեղեցիկ մարդը, գեղեցիկ կյանք, գեղեցիկ կրոն, գեղեցիկ բարոյականություն, գեղեցիկ հասարակական կազմ…
53. Եթե մի երևույթ, մի վարմունք գեղեցիկ չէ, նա բարոյական չէ …
54. Ճշմարտությունը, եթե գեղեցիկ չէ, նա ճշմարտություն չէ, իսկ ինչ որ գեղեցիկ է` նա ճշմարիտ է:
55. Մարդն է բնության իմաստը, և գեղեցիկն է ճշմարտության թագը, կատարը:

 Սիրով ձեզ ենք ներկայացնում անգլիացի նշանավոր կինոդերասան, կատակերգու, սցենարիստ, երգահան և ռեժիսոր, կինեմատոգրաֆիայի մեծագույն վարպետ Չարլզ Սպենսեր Չապլինի  30 իմաստուն մտքերը և կյանքի 10 կանոնները:

Իմաստուն մտքերը.

1. Ես և՛ չեմ հավատում ոչ մի բանի, և՛ ոչինչ չեմ ժխտում: Այն, ինչը կարելի է երևակայել, նույնքան մոտ է ճշմարտությանը, որքան և այն, ինչը կարելի է ապացուցել մաթեմատիկորեն:
2. Ես ավելի քան 40 տարի ծիծաղեցրել եմ մարդկանց, բայց ես ավելի շատ լաց եմ եղել, քան նրանք ծիծաղել են:
3. Արվեստը, նախքան մարդուն թևեր տալը, որպեսզի նա թռչի ամպերից վեր, սովորաբար կոտրում է նրա ոտքերը:
4. Քանի դեռ մարդիկ կմեռնեն ազատության համար, ազատությունը չի մեռնի:
5. Քո մերկ մարմինը պետք է պատկանի նրան, ով կսիրի քո մերկ հոգին: 
6. Հաջողությունը հրաշալի բան է, բայց նրան սովորաբար ուղեկից է լարվածությունը: Չլինի հանկարծ ետ մնաս այդ անհավատարիմ հավերժահարսից, որ կոչվում է փառք:
7. Հանդիսատեսին դուր է գալիս հերոսների փոխարեն տառապել:
8. Մի՛ վաճառիր սիրտդ ոսկով ու զարդարանքներով: Իմացի՛ր, որ ամենամեծ ադամանդը արևն է, իսկ այն հավասարապես լուսավորում է բոլորին:
9. Պոեզիան, ըստ էության, սիրային նամակ է` ուղղված ամբողջ աշխարհին:
10. Մարդիկ երկրի վրա ավելի անհաստատ են, քան լարախաղացները երերուն լարի վրա:  
11. Աշխարհում գոյություն ունի մարդկանց յուրօրինակ եղբայրություն, մարդիկ, ովքեր կրքոտ ձգտում ունեն դեպի գիտելիքը:
12. Ես կարծում եմ, որ հավատը մեր բանականության շարունակությունն է ակնհայտի սահմաններից դուրս: Դա այն բանալին է, որը երևան է հանում անճանաչելին: Ժխտել հավատը, նշանակում է հերքել ինքդ քեզ և քո մեջ այն ոգին, որը առաջ է մղում քո ստեղծագործ ուժը:
13. Ես ոչինչ չեմ ցանկանում զոհաբերել հանուն քաղաքականության, եթե ինքս չեմ հավատում այն նպատակին, որին այն ձգտում է:
14. Երբ ես տեսնում եմ, թե մինչև ինչ աստիճան են խեղաթյուրում նույնիսկ ամենամոտ անցյալի իրադարձությունները, սկսում եմ միանգամայն կասկածամտորեն վերաբերվել պատմությանը՝ որպես այդպիսին: Ես կասեի, որ արվեստի ստեղծագործությունները պարունակում են շատ ավելի ճշմարիտ փաստեր և մանրամասներ, քան պատմական տրակտատները:
15. Ծիծաղը մարտահրավեր է ճակատագրին. մենք ծիծաղում ենք՝ գիտակցելով մեր անկարողությունը բնության ուժերի հանդեպ… Ծիծաղում ենք, որպեսզի չխելագարվենք:
16. Իսկապես ծիծաղելու համար դու պետք է վերցնես քո ցավը ու խաղաս դրա հետ:
17. Տխրության մեջ էլ գեղեցկություն կա:
18. Ցածր ծագումն անպայման մի ինչ-որ տեղ արտահայտվում է նույնիսկ հանճարներից մեծագույնի ստեղծագործության մեջ:
19. Երբ ծախսես երկու ֆրանկ, հիշի՛ր, որ երրորդը քոնը չէ: Այն պետք է պատկանի այն անծանոթին, ով ունի դրա կարիքը:
20. Որտեղի՞ց են վերցվում գաղափարները: Միայն համառ որոնումներից, որ սահմանակից են խելագարության:
21. Գիտության առաջընթացը իր ետևում է թողնում մարդկային բարոյականությունը:
22. Բոլոր երեխաներն այս կամ այլ կերպ հանճարներ են: Խնդիրն այն է, որ այդ հանճարեղությունը ի հայտ բերվի:
23. Հանուն արվեստի բեմի վրա կարելի է հայտնվել նաև մերկ, սակայն այնտեղից պետք է վերադառնալ հագնված ու մաքրված:
24. Կյանքը ողբերգություն է, երբ տեսնում ես այն խոշոր պլանով, և կատակերգություն, երբ նայում ես նրան հեռվից:
25. Երբեք չպետք է թույլ տաս քեզ չափից ավելի երկար օրորվել հասարակության հաճոյախոսություններից: Դա սուֆլեի պես բան է. ժամանակի հետ կնստի:
26. Երիտասարդությանը հատուկ է անխորտակելի լավատեսությունը, որը ենթագիտակցաբար զգում է, որ դժբախտությունն էլ անցողիկ է:
27. Գաղափարները գալիս են, երբ նրանց կրքոտ որոնում ես, երբ գիտակցությունը դառնում է մի զգայուն ապարատ` պատրաստ արձանագրելու յուրաքանչյուր ցնցում, որ արթնացնում է երևակայությունը:
28. Սպանելով մեկ անգամ ՝ մարդը դառնում է սրիկա, սպանելով հազար անգամ՝ հերոս:
29. Ահավոր է անել սխալ բան ճիշտ պահին:
30. Ես հրեշտակ չեմեղել, բայց որքան կարողացել եմ, ձգտել եմ մարդ լինել:

Կյանքի կանոնները.

1. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես ազատվեցի այն ամենից, ինչ վնասում էր իմ առողջությանը՝ սննդից, մարդկանցից, առարկաներից, իրավիճակներից: Ամենից, ինչը ինձ դեպի ներքև էր ձգում և հեռացնում ինքս ինձանից: Սկզբում ես այն անվանեցի «առողջ էգոիզմի պոզիցիա», այսօր ես այն անվանում եմ «Սեր ինքդ քո հանդեպ»:
2. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես հասկացա, որ տխրությունն ու տառապանքները ընդամենը զգուշացնող ազդանշաններ են այն մասին, որ ես ապրում եմ իմ սեփական ճշմարտությանը հակառակ: Այսօր ես գիտեմ, որ դա կոչվում է «Իսկություն»:
3. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես դադարեցի ձգտել այլ կյանքի, և հանկարծ նկատեցի, որ այն ամենը, ինչ ինձ շրջապատում է, մղում է ինձ աճել: Այսօր ես այն անվանում եմ«Հասունություն»:
4. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես հասկացա, որ յուրաքանչյուր պարագայում ես գտնվում եմ ճիշտ ժամանակին՝ ճիշտ տեղում, և ամեն ինչ տեղի է ունենում բացարձակապես ճիշտ պահին, հետևաբար ես կարող եմ հանգիստ լինել: Այժմ ես այն անվանում եմ«Վստահություն ինքդ քեզ վրա»:
5. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես դադարեցի ինքս ինձանից ժամանակ գողանալ և ապագայի վրա վիթխարի ծրագրեր կառուցել: Այսօր ես անում եմ միայն այն, ինչ ինձ ուրախություն և երջանկություն է բերում, այն, ինչ ես սիրում եմ անել, և այն, ինչը իմ սիրտը լցնում է ուրախ տրամադրությամբ: Ես անում եմ դա իմ սեփական ձևերով և իմ սեփական ռիթմով: Այսօր ես դա անվանում եմ«Պարզություն»:
6. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես դադարեցի ձգտել միշտ ճիշտ լինել: Եվ այդ պահից ես ավելի քիչ սխալներ եմ գործում: Այժմ ես իմացա, որ դա «Համեստությունն է»:
7. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես դադարեցի ապրել անցյալով և անհանգստանալ ապագայի համար: Այսօր ես ապրում եմ ներկա պահով, որում ամեն ինչ կատարվում է: Այժմ ես ապրում եմ ամեն օր, օրից օր և կոչում եմ այն «Բավարարվածություն»:
8. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես գիտակցեցի, որ իմ միտքը կարող է տխրեցնել ինձ, և որ դրանից ես կարող եմ հիվանդանալ: Բայց երբ ես այն միավորեցի սրտիս հետ, իմ միտքը դարձավ իմ թանկարժեքդաշնակիցը: Այդ միաձուլումը ես այսօր անվանում եմ «Սրտի իմաստություն»:
9. Երբ ես սկսեցի սիրել ինքս ինձ, ես հասկացա, թե որքան ուժգին կարելի է վիրավորել մարդուն՝ ստիպելով նրան դեր ունենալ իմ ցանկությունների իրականացման մեջ, հասկանալով, որ դեռ ժամանակը չէ, և մարդը դրան պատրաստ չէ, նույնիսկ եթե այդ մարդը հենց ես եմ: Այսօր ես դա անվանում եմ«Հարգանք»:
10. Մեզ այլևս պետք չէ վախենալ ինքներս մեզ հետ կամ ուրիշների հետ վեճերից, առճակատումներից և տարատեսակ պրոբլեմներից: Նույնիսկ աստղերն են բախվում, և նրանց բախումից առաջանում են նոր աշխարհներ: Այսօր ես գիտեմ՝«Դա կյանքն է»: