Հովհաննես Միշայի Չոբանյան

Հովհաննես Չոբանյանը ծնվել է 1997թ. հուլիսի 17-ին Տավուշի մարզի Այգեհովիտ գյուղում: Սովորել և ավարտել է Հովհաննես Հինդիլյանի անվան միջնակարգ դպրոցը:

2015թ. ընդնունվել է ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի կիրառական արվեստի ֆակուլտետ:

Տաղանդավոր նկարիչ էր, լավագույններից մեկը և՛ ուսման մեջ, և՛ շրջապատում:

2019 թվականին ավարտել է ուսումը և զորակոչվել բանակ: Ծառայության ընթացքում ստացել է սերժանտի կոչում: Մասնակցել է 2020 թ.-ի Արցախյան պատերազմի թեժ մարտերին:

Հերոսաբար ընկել է հոկտեմբերի 22-ին Կուբաթլույում՝ համալրելով հազարավոր անմահացած հերոսների շարքերը:

Գերազանց ծառայության համար պարգևատրվել է «ՀՀ ԶՈՒ լավագույն զինվոր-մարզիկ», «Բանակի գերազանցիկ», «Քաջարի մարտիկ», «ՀՄՄ» կրծքանշաններով:

Գարիկ Ադամի Դավթյան

Լենտուշ Գրիշայի Գյոզալյան

(ոստիկանության ավագ սերժանտ)

ՀՀ ոստիկանության նախկին ծառայող, ոստիկանության ավագ սերժանտ Լենտուշ Գրիշայի Գյոզալյանը ծնվել է 1993թ. սեպտեմբերի 4-ին Տավուշի մարզի Իջևան քաղաքում:

2011թ. դեկտեմբերի 19-ից մինչև 2013թ. դեկտեմբերի 21-ը ծառայել է ՀՀ զինված ուժերում՝ որպես պարտադիր ժամկետային զինծառայող:

2014թ. մայիսի 5-ից մինչև 2017թ. մարտի 16-ը անցել է ՀՀ ոստիկանությունում ծառայության և նշանակվել է ՀՀ ոստիկանության Տավուշի մարզային վարչության Դիլիջանի բաժնին կից պահպանության բաժանմունքի դասակի ոստիկանի պաշտոնում:

2017թ. մարտի 16-ին ազատվել է ՀՀ ոստիկանությունում ծառայությունից:

2018թ. հուլիսի 19-ին վերականգնվել է ՀՀ ոստիկանությունում ծառայության և նշանակվել է ՀՀ ոստիկանության Տավուշի մարզային վարչության Իջևանի բաժնի 1-ին ջոկի ավագ ոստիկանի պաշտոնում:

Ոստիկանությունում ծառայության ընթացքում խրախուսվել է 3 անգամ:

2020թ. սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանի կողմից սանձազերծված պատերազմի ժամանակ Լ.Գյոզալյանը իր ծառայակիցների հետ միասին մեկնել է Արցախի Հանրապետություն՝ մարտական գործողություններին մասնակցելու համար:

Զոհվել է 2020թ. հոկտեմբերի 4-ին Շուշի քաղաքում մշակույթի պալատում խորհրդակցության ժամանակ հակառակորդի հրետակոծության հետևանքով:

Ամուսնացած էր, 2 դստեր հայր:

Թաթուլ Մերուժանի Օթարյան

(ոստիկանության մայոր)

1999 թվականի «Հայ զինվոր» պաշտոնաթերթի համարներից մեկի առաջին էջում կարդում ենք. «Թաթուլը 13 տարեկան է: Սիրում է զինվորի կյանքը, երազում է զինվորական դառնալ: Ազատ ժամերին զինվորների հետ է, նրանց կողքին»: Կանցնեն տարիներ, և այդ լուսանկարի պայծառ տղան՝ Թաթուլ Օթարյանը, գնալով պատանեկան երազանքի հետևից, հայրենիքի կանչով կմեկնի Արցախ՝ պաշտպանելու հող հայրենին:

Ոստիկանության մայոր Թաթուլ Օթարյանը ծառայում էր ոստիկանության Տավուշի մարզային վարչության շտաբում՝ որպես հատկապես կարևոր հանձնարարություններով ավագ տեսուչ:

«Շատ պատասխանատու անձնավորություն էր: Շրջապատում մեծ հարգանք էր վայելում: Հումորով էր, ընկերասեր», – ասում է գործընկերը՝ Կարո Կարապետյանը:

Մասնագիտությամբ տնտեսագետ էր, իսկ ծառայության ընթացքում ավարտեց նաև ոստիկանության ակադեմիան և ստացավ նաև իրավաբանի կրթություն:

2009 թվականից ոստիկանության համակարգում էր: Շարքայինից հասել էր մայորի կոչման: Ծառայել էր որպես անչափահասների գործերով տեսուչ, օպերլիազոր, ծառայության գծով տեսուչ, ապա՝ հատկապես կարևոր հանձնարարություններով ավագ տեսուչ:

2012 թվականին ընտանիք էր կազմել, կնոջ՝ Հայարփիի հետ շատ նպատակներ ունեին: Հարազատները նշում են՝ Թաթուլը միշտ ասում էր, որ պատերազմ լինի, բոլորս պետք է գնանք: «Կարևոր է, թե ինչպես ես ապրում և ինչ անուն ես թողնում». Թաթուլի խոսքերն են: Այդպես էլ արեց: Պատերազմը սկսվելուն պես զինվորագրվեց ու Արցախ մեկնեց: Ի դեպ, պատերազմական գործողություններին Արցախում մասնակցում էր նաև եղբայրը՝ Մհեր Օթարյանը:

«Երբ Շուշիի մշակույթի կենտրոնում էինք, Թաթուլը բարձրացավ բեմ և կոչով դիմեց ոստիկանության ծառայողներին: Ասաց.

– Տղե՛րք, մենք գիտակցված եկել ենք այստեղ: Ուրեմն, այդպես մի մարդու նման էլ պետք է գնանք մեր պարտքը կատարելու: Մենք եկել ենք, որ պայքարենք թշնամու դեմ:

Դրանից հետո դահլիճը լռեց: Թաթուլը նստեց իր տեղը ու … դեպքը պատահեց», – պատմում է ծառայակից ընկերը՝ Մհեր Սայանը:

Թաթուլ Օթարյանն անմահացավ Շուշիում հոկտեմբերի 4-ին:

«Հայրենասեր, ազգանվեր մարդ, բարեխիղճ սպա, լավ ընտանիքի լավ զավակ, լավ ընտանիքի հոգատար հայր, լավ ամուսին, վստահելի ընկեր: Ինչքան դրական բառեր կան, դրանցով կարելի է բնորոշել Թաթուլին»,- ասում է ընկերը՝ Անդրանիկ Խաչատրյանը:

Կանցնեն տարիներ: Եվ Թաթուլ Օթարյանի որդին՝ Տիգրանը, դեռ շատ պատմություններ կիմանա հայրենիքի նվիրյալ հոր մասին և վստահաբար կլինի արժանի հոր արժանի զավակ:

• Կենսագրական տվյալներ